دستیابی به اتصال جوشی رضایت بخش، احتیاج به روند سازمان یافته دارد که از طراحی اتصال و انتخاب روش جوشکاری شروع شده و با انجام عملیات جوشکاری و بازرسی آن پایان می یابد. طراح سازه باید از عوامل موثردر کیفیت جوشکاری مطلع بوده و آن ها را در طرح اتصالات خود به کار گیرد.

برای حصول جوش خوب باید پنج عامل زیر برآورده شود:

1) روش جوشکاری (Process selection)

2) آماده سازی درز (Preparation)

3) دستورالعمل جوشکاری (Procedure)

4) پرسنل (Personnel)

5) بازرسی و تایید جوش (Prove)

به مجموعه دستورالعمل های فوق، قانون پنج P گویند.در صورتی که روش ها و فنون صحیح جوشکاری رعایت نشود، ممکن است معایبی در سطح یا داخل فلز جوش به وجود آید. در اینجا به بررسی عیوب اصلی جوشکاری ، عوامل ایجاد و راههای جلوگیری از بوجود آمدن آنها می پردازیم.

ادامه مطلب...

یچ ها به طور کلی به دو روش فورج سرد و فورج گرم تولید می شوند. روش فورج سرد دارای عیوب کمتر و کیفیت بهتری نبست به فورج گرم می باشد. همچنین باید دانست که در حال حاضر در کشور ما، تنها تا سایز M24 به روش فورج سرد تولید می شود که به این نکته در طراحی باید توجه نمود.

 روش های پوشش دهی پیچ بر اساس  ASTM:

ممکن است پس از ساخت ، پیچ ها برای جلوگیری از خوردگی پوشش دهی شوند. روش های پوشش دهی عبارتند از:

پوشش گالوانیزه  سرد یا الکترولیز

پوشش گالوانیزه  مکانیکی (که در ایران کمتر تکنولوژی آن وجود دارد).

پوشش گالوانیزه  گرم یا غوطه وری گرم

پوشش غیر گالوانیزه یا رنگی.

آیین نامه ی ASTM به طور اکید توصیه می کند که برای پیچ های رده ی 10.9 از هیچ پوشش فلزی استفاده نشود، چرا که امکان به وجود آمدن ترک های هیدروژنی در پیچ وجود خواهد داشت. در نتیجه باید توجه داشت که در محیط های خورنده از پوشش های غیر گالوانیزه استفاده می شود. در روش گالوانیزه در مرحله  اسیدشویی است که باعث فعال شدن یون هیدروژن در فولاد پیچ می شود، در حالی که در روش غیرگالوانیزه، از روش شات بلاست یا پاشش ریزدانه فولادی به جای اسیدشویی استفاده می شود.

ادامه مطلب...

مشکلات رایج در مورد اتصالات پیچی به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:

1- مشکلات بدست آمده به هنگام بستن پیچ:

• شکستن پیچ

• کنده شدن رزوه ها (هرز شدن)

• تغییر شکل پلاستیکی و له شدن قطعات متصله

• عدم محکم شدن کافی پیچ: فاصله گرفتن قطعات، لغزش قطعات نسبت به هم، شل شدن پیچها و شکست ناشی از خستگی

2- مشکلات ایجاد شده پس از بستن پیچ

ادامه مطلب...

1. وسایل دستی : این ابزار شامل آچار رینگی، بست (Spanner) و ابزاری از این دست بوده که بیشتر برای بستن پیچ ها در اتصلاات اتکایی کاربرد دارد. این ابزار برای پیش تنیدگی اتصالات اصطکاکی کاربردی ندارد.
2. وسایل ماشینی : چون یک کارگر توانایی لازم برای پیش تنیدگی پیچ های اتصالات اصطکاکی را ندارد، به ناچار باید از وسایل ماشینی برای این مقصود استفاده نمود. این وسایل شامل ابزار مختلفی است که پرکاربردترین آن ها عبارتند از:

• آچار هیدرولیک : این وسیله با فشار روغن کار کرده و در سازه های فولادی کاربرد زیادی نداشته و بیشتر در مخازن تحت فشار استفاده می شود.
• آچار بادی: در کشور ما، برای سازه های فولادی بیشتر از این وسیله استفاده می شود. این وسیله دارای انواع و اندازه های گوناگون بوده و کارکردن آن با فشار زیاد می باشد. به همین دلیل باید از کمپرسور باد برای تامین نیروی آن استفاده نمود.دراین روش بااستفاده از باد پرفشار و ضربه زدن، پیچ ها سفت می شود.
• آچار برقی : این وسایل همان گونه که از نامشان پیداست با برق کار می کند. این ابزار در کشور ما رایج نیست که شاید به دلیل گرانی ابزار و هزینه ی تامین و نگهداری بالا باشد.
• به طور کلی به ابزار سفت کردن و پیش تنیدن پیچ ها Impactor گفته می شود نکته مهم هنگام استفاده از این ابزار عدم آگاهی از میزان گشتاور ایجاد شده و میزان پیش تنیدگی پیچ می باشد که مورد بسیار مهمی در زمینه ایجاد یک اتصال درست در هنگام اجراست.

ادامه مطلب...

در اتصالات پیچی لازم است قطعات فولادی به نحو صحیح و متناسب با قطر پیچ سوراخ شوند. دقت در سوراخکاری و سالم بودن بدنه سوراخ و نیز رعایت فواصل سوراخ ها از لبه قطعه و نیز از یکدیگر نقش مهمی در میزان مقاومت و باربری اتصالات پیچی ایفا می کند از این رو لازم است در طراحی و محاسبه الزامات زیر مورد رعایت قرار گیرند. مبحث دهم از مقررات ملی ساختمانی ایران تنش های مجاز برشی در اتصالات اصطکاکی را بر اساس نوع سوراخ بیان می نماید. سوراخ استاندارد طبق تعریف آیین نامه ایران سوراخی است که قطر آن 2 میلی متر از قطر پیچ بیشتر است. در حالی که آیین نامه AISC سوراخی را استاندارد می نامد که قطر آن به طور دقیق برابر قطر پیچ باشد. از نظر اجرایی تعریف آیین نامه ی AISC امکان پذیر نیست، بلکه حتما می توان گفت که تعریف آیین نامه ایران برای سوراخ استاندارد نیز بسیار دشوار اجرا می گردد. در نتیجه در محاسبات بیشتر محاسبان فرض را غیراستاندارد بودن سوراخ ایجاد شده در حالت اصطکاکی (با توجه به بخش ب از بند 10و1و10و3 و بند 10و3و5و3 ویرایش 1387 مبحث دهم، اتصالاتی که در سیستم لرزه بر مشارکت ندارند) گذاشته و کنترل ها را بر اساس سوراخ بزرگ در نظر می گیرند، و در اتصالات اتکایی تاکید بر استاندارد بودن سوراخ دارند، چرا که در هر حال اجرای سوراخ استاندارد در عمل کار آسانی است.

ادامه مطلب...

پیمانکار موظف است کنترل دقیقی بر عملیات بستن پیچ و مهره ها در کارگاه نصب اعمال داشته ، گزارش های مربوط به این کنترل ها را جهت بررسی وتایید مهندس ناظر اعلام نماید. مهندس ناظر می تواند راسایا از طریق آزمایشگاه با صلاحیت ، مستقلا پیش تنیدگی پیچها را کنترل نماید. برای پیچهای پر مقاومت بکار گرفته شده در طرح نیروی پیش تنیدگی لازم برای سفت کردن پیچها برابر 55 درصد مقاومت نهایی پیچ میباشد. لازم به تذکر است که با پیچاندن اضافی مهره ها ممکن است کشش پیچ بطور قابل ملاحظه ای از مقدار فوق الذکر بیشتر شوند ولی این موضوع اشکالی در بر ندارد.

ادامه مطلب...

محکم کردن پیچ های هر اتصال در دو مرحله انجام می گیرد. اول ، تعدادی از پیچ ها تا حد سفتی کامل محکم می شوند تا اطمینان حاصل شود که سطوح تماس کاملا به هم چسبیده اند ، سپس تمام پیچ ها در سوراخ قرارگرفته کاملا سفت می شوند. در مرحله دوم با چرخاندن اضافی مهره ، پیچ ها پیش تنیده می گردند. در هر یک از مراحل محکم کردن پیچ ها باید از قسمتی که اتصال صلب تر است و صفحات تغییر شکل کمتری می دهند شروع به بستن پیچ ها کرد. در وصله ها ، قسمت صلب تر اتصال ، وسط ورق اتصال می باشد. بعد از محکم کردن پیچ های وسط با حفظ تقارن و ترتیب ، پیچ های کناری تا لبه آزاد ورق اتصال محکم می شوند. سپس می توان به پیچ های وسط پرداخت تا اطمینان حاصل شود سفت کردن پیچ های کناری ، آنها را از حالت کاملا سفت خارج نکرده است.

ادامه مطلب...

انواع عملکرد اتصالات پیچی: 

 اتصالات پیچی را می توان در دو شکل طبقه بندی نمود که عبارتند از : اتصال اتکایی و اتصال اصطکاکی.

1- عملکرد اتصال اتکایی : در مواردی که لغزش جزیی بین صفحات اتصال مجاز باشد اتصال اتکایی به کار می رود. در عملکرد اتکایی، پیچ درون سوراخ صفحات اتصال قرار می گیرد ومهره بسته می شود. هنگامی که بار خارجی به پیچ وارد میشود، قطعاتی که توسط پیچ به یکدیگر متصل شده اند پس از پشت سر گذاشتن مقاومت اصطکاکی جزیی بطور جهشی در خلاف جهت همدیگر می لغزند که در اثر آن، یک نیروی فشاری به لبه های اتصال وارد می شود که تبدیل به نیروی برشی درپیچ می گردد. این اتصال تنها برای حالت بارگذاری ثقلی   می باشد و در طرح لرزه ای نباید از این نوع عملکرد در اتصال استفاده نمود. در این نوع اتصال هیچ نیروی پیش تنیدگی در پیچ ایجاد نمی شود و برای اجرای این اتصال، تنها سفت کردن پیچ به وسیله ی کارگر کفایت می کند. 

ادامه مطلب...

 انواع پیچ :

1- پیچ های معمولی : مصالح پیچ های معمولی از نوع فولاد نرمه یا کم کربن می باشند. پیچ های معمولی در استاندارد ASTM با علامت A307 که عمدتا در کله پیچ و در قسمت شش ضلعی حک گردیده مشخص می شوند. مورد استفاده این پیچ در سازه های سبک مانند خرپاهای کوچک ، سازه های موقتی و اعضای درجه دوم سازه ها مانند مهاربندها می باشد. حد گسیختگی پیچ A307 حدود 4200 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع می باشد. در استاندارد DIN آلمان طبقه بندی پیچ ها با دو عدد که توسط نقطه از یکدیگر مجزا و در کله پیچ حک شده اند مشخص می شوند. عدد اول Fu مقاومت نهایی پیچ و عدد دوم بیانگر Fy تنش تسلیم پیچ بر حسب کیلوگرم بر سانتی متر مربع است. به عنوان مثال :

ادامه مطلب...