انواع پیچ

انواع پیچ :

1- پیچ های معمولی : مصالح پیچ های معمولی از نوع فولاد نرمه یا کم کربن می باشند. پیچ های معمولی در استاندارد ASTM با علامت A307 که عمدتا در کله پیچ و در قسمت شش ضلعی حک گردیده مشخص می شوند. مورد استفاده این پیچ در سازه های سبک مانند خرپاهای کوچک ، سازه های موقتی و اعضای درجه دوم سازه ها مانند مهاربندها می باشد. حد گسیختگی پیچ A307 حدود 4200 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع می باشد. در استاندارد DIN آلمان طبقه بندی پیچ ها با دو عدد که توسط نقطه از یکدیگر مجزا و در کله پیچ حک شده اند مشخص می شوند. عدد اول Fu مقاومت نهایی پیچ و عدد دوم بیانگر Fy تنش تسلیم پیچ بر حسب کیلوگرم بر سانتی متر مربع است. به عنوان مثال :

پیچ 4.6 دارای مشخصات زیر است .

Fu=400 ton/cm2=4000 kg/cm2          Fy=0/6 Fu=2400 kg/cm2

  پیچ های 3.6 – 4.6 – 4.8 – 5.6  در زمره پیچ های معمولی محسوب می شوند. پیچ های معمولی از قطرهای 12 میلیمتر (M12) تا 36 میلیمتر (M36) در بازار یافت می شود.

2-   پیچ های پر مقاومت : مصالح پیچ های پر مقاومت از فولاد با کربن متوسط است که پیچ و مهره آن عملیات حرارتی می شوند. در استاندارد ASTM پیچ های پر مقاومت با علامت A325 و A449 با تنش تسلیم حدود 5600 تا 6300 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع و A490 از نوع فولاد آلیاژدار با تنش تسلیم 8000 تا 9000 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع طبقه بندی می شوند. دراستاندارد DIN پیچ های 8.8 با تنش نهایی Fu=9000kg/cm2 شناسایی می شوند. پیچ های 12.9 و 14.9 که به عنوان پیچ های خیلی پر مقاومت مطرح هستند که در بازار ایران به ندرت یافت می شوند. قطر پیچ های پر مقاومت در حدود 12 تا 38 می باشد و قطر های 20 و 22 میلیمتر در کارهای ساختمانی بیشتر استفاده می شوند. پیچ های معمولی ممکن است تحت تاثیر بارهای متناوب نظیر نیروهای ناشی از لرزش ، نوسان ، ضربه و نیروهای دینامیکی شل شده و مهره ها از پیچ جدا شوند. برای جلوگیری از شل شدن مهره ها می توان از دو مهره ، ورقهای شیاردار بر روی مهره ، خار خم شده یا فنری در پشت مهره و یا واشر فلزی استفاده نمود.